Rola dziadków w rodzinie
Dzień Babci to święto obchodzone 21 stycznia dla uhonorowania wszystkich babć.
Historia Dnia Babci sięga lat 60. XX wieku. Ukazujące się wówczas poznańskie czasopisma postanowiły na swoich łamach po raz pierwszy upamiętnić ten dzień. W 1964 roku “Kobieta i Życie” zaczęła zwracać uwagę na nadzwyczajność 21 stycznia.
Inicjatywa została przejęta również przez “Ekspress Poznański” oraz w następnym roku przez warszawski “Ekspress Wieczorny”. Pomysł tego święta zrodził się z chęci uczczenia 85. urodzin Mieczysławy Ćwiklińskiej. Po spektaklu, w którym aktorka zagrała babcię, wręczono jej tort z napisem “Dla Babci”.
Podobne uroczystości są obchodzone również w innych krajach na świecie. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie celebrowany jest Dzień Dziadków, przypadający we wrześniu. Symbolem tego dnia jest niezapominajka. W Wielkiej Brytanii jest to pierwsza niedziela października, zaś 3 października świętowany jest w Bułgarii. Dla odmiany Francuzi prezenty dla dziadków przygotowują w marcu. W 2009 roku w Rosji pojawiło się nowe rodzinne święto – “Dzień Babci i Dziadka” lub “Rosyjski Dzień Babci”. Jednak oficjalna data nie została ustalona (za centrum prasowym AIF, podaje się 15 października). Natomiast Japonia jest krajem, w którym nie obchodzi się Dnia Babci czy Dziadka. Podobnym świętem w kraju kwitnącej wiśni jest Dzień Szacunku dla Wieku.
Tego dnia wnuki wręczają swoim babciom drobne prezenty w postaci laurek, kwiatów czy czekoladek. W przedszkolach organizowane są przedstawienia (najczęściej łączące Dzień Babci i Dziadka), podczas których dzieci recytują wierszyki, śpiewają piosenki
za :https://www.weekendowo.pl/swieta/dzien-babci
Dziadkowie – różnica pokoleń i role w rodzinie
Babcia i dziadek to ważni członkowie rodziny będący pomostem łączącym przeszłość z teraźniejszością. Kiedy w domu pojawia się dziecko, rodzice dorosłych dzieci otrzymują kolejną funkcję – od tej pory nie są już tylko tatą i mamą, ale również dziadkami. Ta nowa rola jest źródłem wielu radości, ale daje również możliwość spojrzenia na siebie pod zupełnie innym kątem. Będąc rodzicami musimy jasno określać zasady, wytyczać granice i każdego dnia przygotowywać nasze dziecko do wejścia w życie. Dziadkowie nie niosą na swoich barkach już tak dużej odpowiedzialności, jednak nie oznacza to, że są zupełnie wyłączeni z procesu wychowania, i że mogą ustalać całkowicie odmienne reguły. Bardzo istotną kwestią jest zatem jednoznaczne określenie poszczególnych ról w rodzinie, a w razie potrzeby szczere rozmowy rodziców i dziadków, prowadzące do wypracowania spójnego modelu współpracy, by na tym polu nie dochodziło do konfliktów.
Dziadkowie są super
Z pewnością większość wnuków mogłaby takim słowem opisać swoich dziadków. Babcia przygotowuje ulubione dania, czyta bajki albo pomaga rysować, zaś dziadek zawsze chętnie wybierze się na wycieczkę czy zbuduje szałas w ogrodzie. Oboje mają zwykle o wiele więcej czasu, jeśli nie pracują już zawodowo, i chętnie spędzają go w taki sposób, jaki najbardziej ucieszy maluchy pojawiające się w rodzinie. Starają się obdarowywać je prezentami i rozpieszczać na różne sposoby. Zaczynają wracać do zabaw, na nowo poznają dziecięcy świat, a jednocześnie przekazują swoim wnukom własną historię, budując w ten sposób ciągłość międzypokoleniową i zachowując ważne rodzinne wspomnienia. Ich spojrzenie na życie, naznaczone większym doświadczeniem, stanowi niezwykle cenny wkład w proces wychowania. To właśnie dzięki dziadkom uczymy się doceniać wartość przeszłości odnajdując w niej równocześnie elementy własnej tożsamości. Kultywując dawne tradycje czujemy specyficzną więź, przynależność do grupy ludzi, którzy są nam bliscy.
W tej relacji korzyści są jednak obustronne. Poprzez kontakt z dziećmi babcia i dziadek ponownie mogą poczuć się młodzi, aktywni i potrzebni. Uczą się nowych umiejętności, realizują dawne pasje, a poznając za pośrednictwem wnuków nowoczesne technologie, przestają się ich bać i nie czują się już wykluczeni ze współczesnego świata.
Kiedy ich własne dzieci dorastają, siłą rzeczy relacje nieco się rozluźniają, spotkania stają się rzadsze, a nawet jeśli wszyscy nadal mieszkają pod jednym dachem, każdy zaczyna żyć własnym życiem. Taka osobista przestrzeń jest ważna i niezbędna dla każdego, ale nie możemy zapominać o tym, by zawsze zachować równowagę. Tym bardziej, kiedy pojawia się nowy członek rodziny, musimy nauczyć się nowych sposobów koegzystowania. Powinniśmy liczyć się z tym, że dziadkowie będą odtąd częściej chcieli nas odwiedzać, by jak najwięcej czasu móc spędzić z wnukiem czy wnuczką. Nie możemy ich w tym ograniczać, ale mamy również prawo do ustalenia konkretnych zasad, które odpowiadają naszemu podejściu do wychowania. Potrzeba odpowiedniej dozy wrażliwości i delikatności, by żadna ze stron nie poczuła się urażona, a jednocześnie każdy odnalazł się w nowej rzeczywistości.
Rodzice rodziców
Kiedy jesteśmy rodzicami, czasem ogarnia nas zmęczenie albo różne frustracje związane ze żmudnym procesem wychowania. Dziadkowie, nie mając już tak poważnych obowiązków, okazują większą cierpliwość i przez to są też często postrzegani przez wnuki jako bardziej wyrozumiali. Aby nie wykształcić w dzieciach fałszywego przekonania o tym, że dziadkowie spełnią każdą z ich zachcianek, a rodzice są surowi i zbyt wymagający, potrzeba mądrego podejścia zarówno z jednej, jak i z drugiej strony. Dziadkowie powinni pamiętać, że ich zadaniem jest wspieranie rodziców, towarzyszenie w procesie wychowania, ale nie przesadne ingerowanie i zastępowanie opiekunów. Mogą służyć radą, dzielić się swoim doświadczeniem, ale nie powinni narzucać swojego podejścia, szczególnie, jeśli różni się ono znacząco od tego prezentowanego przez ich dzieci. Często zdarza się, że dziadkowie nie do końca zdają sobie sprawę z różnicy pokoleń, nie zawsze akceptują zmieniającą się rzeczywistość i nowe możliwości, które niesie ze sobą współczesny świat. Nie wszystkie rozwiązania, które sprawdzały się czterdzieści lat wcześniej, kiedy sami byli młodymi rodzicami, będą miały zastosowanie w przypadku kolejnego pokolenia. Również rodzice nie mogą zapominać, że babcia i dziadek mają prawo uczestniczyć w życiu swoich wnuków, a ich pomoc i doświadczenie mogą wnieść dużo dobrego i dostarczyć wielu inspiracji. Powinni okazywać wdzięczność za to wsparcie i doceniać dobre chęci, zarówno własnych rodziców, jak i teściów. Kiedy zaś nie zgadzają się na pewne sytuacje czy sposoby wychowania, muszą jasno i konkretnie wyrażać swoje zastrzeżenia, pamiętając jednak o spokojnym i delikatnym przekazie, szanującym każdą ze stron. Mądre wychowanie polega zarówno na podążaniu za własną intuicją, jak i na wysłuchaniu rad oraz sugestii innych, co nie znaczy, że zawsze trzeba się z nimi zgadzać bądź wcielać je w życie. Każdy z nas zbiera w ciągu życia bagaż różnych przeżyć. Część z nich może być nieprzydatna, inne mogą nas wiele nauczyć, a jeszcze inne określają, kim jesteśmy i kim możemy się stać. Kiedy nawzajem wymieniamy się tymi doświadczeniami, możemy w pełniejszy sposób nie tylko sami się rozwijać, ale również wspomagać rozwój naszych dzieci.
Rady dla rodziców:
- Dziadkowie to ważni członkowie rodziny, wnoszący nie tylko cenne doświadczenie i ciekawą historię, ale również specyficzne ciepło i troskę, które dopełniają miłość, jaką obdarzamy nasze dzieci
- Starajmy się być wyrozumiali wobec naszych rodziców i teściów, którzy chcą zwykle jak najlepiej, a czasem, poprzez kontakt z wnukami, pragną wynagrodzić nam samym różne sytuacje z naszego dzieciństwa, kiedy nie poświęcali nam wystarczająco dużo czasu czy uwagi
- Jednocześnie bądźmy asertywni i nie obawiajmy się sprzeciwu wobec dziadków zauroczonych maluchem; tłumaczmy im, że w procesie wychowania bardzo ważna jest konsekwencja, i jeśli podejmujemy jakąś decyzję, babcia czy dziadek nie mogą jej bagatelizować, bowiem takie działania podważają autorytet rodzicielski, a dziecko natychmiast to wykorzystuje.
Małgorzata Woźniak,
zdjęcie za :https://kobieta.wp.pl/mieczyslawa-cwiklinska-pierwsza-dama-polskiej-komedii-5982772207325825a
