pomoc psychologiczno pedagogiczna Joanna Sz.15.05

Na dywanie rozłóżmy przybory mogące nam posłużyć w instrumentacji opowiadania: torby foliowe, gazety, garnki lub patelnie do góry dnem, cienkie szklanki lub kieliszki na stopkach, łyżki, gwizdki naśladujące świergot ptaków – w miarę posiadania. Podczas czytania opowiadania wykonujemy odgłosy imitujące poszczególne wydarzenia.

Opowiadanie „Wiosenny deszcz”

W słoneczny dzień Hania wybrała się na spacer do parku. Idąc parkową aleją widziała poruszające się na wietrze listki ( pocieramy dłonią o dłoń, szeleścimy lekko torebkami foliowymi). Na gałęziach drzew siedziały ptaki i prowadziły poranne rozmowy (naśladujemy głosem lub za pomocą gwizdka odgłosy ptaków – ćwir, ćwir, pi, pi, kra, kra itp…).  Słońce grzało swoimi gorącymi promykami drzewa, ptaki i ludzi

 ( nie przestając szeleścić torebkami i ćwierkać uderzamy lekko łyżką w cienką szklankę lub kieliszek, tak aby uzyskać delikatne, pojedyncze dźwięki).  Na trawie pod dębem bawiły się dwie wiewiórki. Przerzucały do siebie znalezionego pod drzewem żołędzia ( pojedyncze uderzenia dwoma palcami w odwróconą do góry dnem patelnię). Wiatr cicho szumiał, poruszał listkami, przeganiał lekkie chmurki

( szeleszczenie folią).  Nagle wiatr zaczął mocniej wiać, słońce schowało się za chmurami, a na ziemię zaczęły spadać pojedyncze krople deszczu. ( Gwałtowne szelesty torbami foliowymi i gazetami, można dodać efekty akustyczne wydawane przez członków rodziny, naśladujące wiatr. Pojedyncze uderzenia łyżką o łyżkę). Za chwilę pojawiło się więcej kropli i zaczął padać ulewny deszcz. ( Uderzania palcami o dno garnków).  Połączone krople tworzyły kałuże. Hania zaczęła szybko biec w stronę domu. Wskakiwała w kałuże a woda rozpryskiwała się na boki

( szybkie tupanie i klaskanie na tle ciągłego bębnienia palcami w dna garnków, można dodać śmiechy). Kiedy dotarła do domu jej ubranie i buty były przemoczone.

Ciepły wiosenny deszcz nie zaszkodził Hani, a na pewno pomógł wszystkim roślinom.